Osobom płynącym przez meandry Wełtawy często wydaje się że na skale na rzeką widzą dwa różne zamki. Do starszego Zamku Dolnego, postawionego w pierwszej połowie XIII w. przez ród Vítkovców, dobudowano na przełomie XIII i XIV w. Zamek Górny, z którego po pożarze w 1522 r. dochowała się tylko wieża obronna Jakobínka. Początkowo gotycki zamek był w czasach ostatnich Rožmberków kilkakrotnie przebudowywany w stylu renesansowym. W duchu manieryzmu nawiązał do tego potomek rodu Růže – Jan Zrinský ze Serynu. W 1620 r. zamek przeszedł w ręce cesarskiego generała Karla Bonaventura Buquoy. Pod wpływem romantyzmu w połowie XIX w. hrabia Jiří Jan Jindřich Buquoy rozkazał wybudować we wnętrzach zamku muzeum rodowe, przypominające rycerską sławę rodu. Do dziś w czasie zwiedzania pierwszej trasy można m.in. podziwiać kopie portretów słynnych krzyżackich dowódców, zbiór zabytkowych przedmiotów czy broni. Na drugim piętrze zamku zgodnie ze źródłami historycznymi na nowo wyposażono prywatne pokoje Jiřího Jana i jego rodziny, które są dostępne do zwiedzania przez cały rok. Częścią zwiedzania jest wejście na tzw. Wieżę Angielską, skąd rozciąga się wyjątkowy widok na meandry rzeki Wełtawy i podgórze Szumawy.
Ciekawostka:
Zamek Górny do dnia dzisiejszego przypomina wieża Jakobínka z XIII w. Od września 2013 r. wieża była odnawiana przy wykorzystaniu średniowiecznych technologii i użyciu repliki średniowiecznego dźwigu. Wokół wieży powstało specjalne rusztowanie z ręcznie przygotowanego drewna z miejscowych lasów. Odnowiona wieża była na wiosnę 2020 r. po ponad stu latach udostępniona do zwiedzania.