Milewski klasztor, najstarszy w Czechach południowych, założył w 1187 r. Jiří z Milevska, choć przygotowywania do budowy rozpoczęły się już trzy lata wcześniej. Jego pierwotny romański charakter z XII w. dochował się do dziś w znaczącej części. W drugiej połowie XIII w. dokonano pierwszych zmian w stylu gotyckim. Klasztor zyskał też częściowo charakter obronny, a dzięki szkole łacińskiej działającej na jego terenie stał się ważnym centrum kultury i edukacji w Czechach Południowych. W czasie wojen husyckich został spalony i splądrowany. Nowy rozmach klasztora przyniosła wojna trzydziestoletnia, kiedy to administratorami zostali strahovscy norbertanie. W XVII i XVIII w. przebudowano klasztor w stylu barokowym. Nowy kształt zyskała siedziba dziekanatu, szkoła łacińska, konwent i kościół klasztorny, który stał się kościołem pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. W okresie reform Józefa II rozwiązano opactwo milevskie, ale majątek klasztora pozostał w rękach strahovskich norbertanów. Kościół, dziś już pod wezwaniem Nawiedzenia NMP, stał się kościołem parafialnym, a następnie w 1805 r. dziekańskim. W czasie I wojny światowej w pomieszczeniach klasztora działał się szpital wojskowy, a w 1950 r. teren przejęło latyfundium. Budynki służyły archiwum miejskiemu i muzeum powiatowemu, w 1989 r. klasztor był oddany strahovskim norbertanom. Urządzili oni tutaj nowicjat oraz konwent. Zwiedzić można zabytkowe pomieszczenia byłej prałatury, gdzie znajdują się wystawy muzealne, wirydarz z elementami krużganków i park. Dla turystów przygotowano dwie trasy zwiedzania – „Życie norbertanów” oraz „Budynki sakralne”.
Ciekawostka:
W jednym miejscu można obserwować elementy architektury romańskiej, majestatyczny gotyk oraz pompatyczny barok.