Linia kolejowa Tábor–Bechyně była pierwszą zelektryfikowaną linią kolejową na terenie Austro-Węgier. Plan połączenia kolejowego z Tábora do Bechyni pochodzi z końca XIX w. W tym samym czasie eksperymentował z napędem elektrycznym na kolei František Křižík. Wspólny wysiłek Stowarzyszenia Kolei Bechyňskiej oraz firmy Křižík zakończył się sukcesem. Wiosną 1902 r. została przydzielona koncesja, a w ciągu zaledwie roku udało się trasę dokończyć. Uroczysta inauguracja miała miejsce 21 czerwca 1903 r. Linię o długości 24 km od początku zaprojektowano wyłącznie z myślą o zasilaniu na energię elektryczną. To umożliwiło wykorzystanie lekkich pojazdów i zminimalizowało roboty ziemne. Trasa poprowadzona jest w ten sposób, że kopiuje okoliczny teren, wyjątkiem nie są nachylenia 40 ‰ oraz łuki o bardzo małym promieniu. Dlatego nawet dzisiaj jazda z Tábora do Bechyni jest niezwykłym przeżyciem. Jedyną dodatkową konstrukcją na trasie jest most (kiedyś większy) przez rzekę Lužnicę w Táboře. Przy moście do dzisiaj znaleźć można budynek byłej elektrowni, która zapewniała dostawy prądu dla kolei. Kiedyś trasa kończyła się na lewym brzegu Lužnicy, na terenie dzisiejszego „starego dworca”. W 1928 r. oddano do użytku nowy most przez Lužnicę i trasę przedłużono do dzisiejszego dworca w mieście. Ten most w Bechyni, nazywany „bechynską tęczą”, to także unikatowy zabytek techniki i narodowy zabytek kultury. Został wybudowany w latach 1926–1928. Jego żelbetonowa konstrukcja zwisa 60 m nad powierzchnią rzeki Lužnicy, ma 190 m długości, a główny łuk ma rozpiętość 90 m. Most jest wyjątkowy także ze względu na swoją wielofunkcyjność – poza torami prowadzi przez niego także droga łącząca Bechynię z Táborem i Týnem nad Vltavou.
Ciekawostka:
W miesiącach letnich w weekendy w ramach „Lata na Bechyňce” można przejechać po trasie standardowymi i specjalnymi pociągami, które są ciągnięte przez historyczne pojazdy.