Klasztor Bożego Miłosierdzia w Nových Hradach powstał w sąsiedztwie kościoła św. Piotra i Pawła z inicjatywy miejscowej rodziny szlacheckiej Buquoyów. W 1677 r. hrabia Ferdinand Buquoy sprowadził do Nových Hradów zakonników z zakonu Serwitów, o rok później rozpoczęto budowę wczesnobarokowego klasztora, którą zakończono w 1685 r. Klasztor pełnił swoją funkcję do 1945 r. Po II wojnie światowej 12 zakonników zostało wyproszonych z klasztoru, a miejsce stało się siedzibą straży granicznej, która znacznie zdewastowała budynek, a następnie go opuściła, bo obiekt nie spełniał ich wymagań. Aż do 1991 r. budynek niszczał. Odnowa klasztora w latach 90. była związana z osobą księdza Bonfilia. Jego działania doprowadziły nie tylko do odnowienia klasztora, ale także do powrotu wartości duchowych, które sam reprezentował. Po śmierci ojca Bonfilia w 2005 r. do tradycji maryjnej nowohradzkiego klasztora nawiązało towarzystwo prawa papieskiego „Rodzina Marii Panny“. Pomieszczenia klasztora są otwarte dla wszystkich osób dobrej woli i nazywane „domem spotkań“.
Ciekawostka:
Klasztor Bożego Miłosierdzia jest częścią miejskiej strefy zabytków, do której należy jeszcze kilka innych ważnych budynków nieudostępnionych do zwiedzania. W bliskim sąsiedztwie klasztora znajduje się Muzeum Novohradzkie. Oferuje ono przegląd najważniejszych wydarzeń i postaci, które tworzyły historię miasta. Wyjątkowe spojrzenie na okoliczny krajobraz możliwe jest przy unikatowym modelu Gór Novohradzkich, który w skali 1:12 500 przedstawia teren o powierzchni 500 km².